Brawo, udało Ci się! W końcu znalazłeś idealną Agencję Matkę! Wiadomo jak bez Mamy jest - musisz sam się zająć wszystkim dookoła, dbać o figurę, sprawdzać zagraniczną agencję i samemu się martwić o każdą błahostkę. Posiadając Agencję Matkę nie musisz robić nic prócz dbania o swój wizerunek. Wszystko zdaje się rozwijać i dziać jakoś magicznie, odgórna moc sprawcza kieruje Twoją rozpoczętą przygodą i może już niedługo będziesz kolejną twarzą rajstop. W swojej wyobraźni lecisz do Mediolanu, gdzie patrzysz na samego siebie z każdego billboardu, a każda okładka modowej gazety jest zaszczycona Twoją obecnością na niej. Wracasz do Polski wręcz płynąc na morzu swoich fanów i właśnie zostałeś okrzyknięty ponadczasową ikoną. Nie tak szybko. Wróćmy do Matki Agencji, na wybujałą wyobraźnię początkujących modeli też przyjdzie czas.
Spędziłeś godziny myśląc nad tym do jakiej agencji chciałbyś się dostać, z kim współpracować, co sobie cenisz i co oferuje Tobie agencja, sprawdzasz jakie są w niej warunki i czy inni są z niej zadowoleni. Analizujesz każde za i przeciw. Po żmudnej pracy nareszcie wiesz, która z wielu spełnia Twoje oczekiwania. Bądź też znajdujesz się w większości osób, które wysyłają formularze castingowe "na ślepo" do każdej agencji, która stanie na internetowej drodze. A może któraś się odezwie, zobaczy w Tobie potencjał i kilka centymetrów tu i ówdzie za dużo nie będzie grało roli. Mija dzień, dwa, tydzień, miesiąc. Cisza. No niestety - prawdopodobnie nie masz tego "czegoś" (albo jesteś za niski i za gruby i nikt nie wie jaki obrzydliwy kłamca powiedział Ci, że warto próbować zostać modelem jeśli masz całe 165cm wzrostu w kapeluszu). Wymogi nie są wymyślone, bo komuś się nudziło, a są ogólnie przyjętymi normami i nie da się ich przeskoczyć.
Znów wysyłasz, bo się nie zrażasz, pracujesz nad sobą, ostatnio schudłeś i fajnie wyrzeźbiłeś ciało. Super! Jestem fanką jakichkolwiek postępów. Znów mija miesiąc i cisza. Nagle po trzech dniach odzywa się agencja XYZ. Młoda, nowo powstała agencyjka ze stolicy, prowadzona przez dwie koleżanki, jedna udaje tancerkę w tanim serialu w telewizji komercyjnej, a druga powiększa sobie usta za kasę modelek (typowy przykład za hajs modeli baluj). Ale nic nie jest ważne! W końcu przyszła jakakolwiek odpowiedź! Niestety zachorowałeś. Wypadek losowy, no przecież zrozumieją... Nie zrozumieją, albo jesteś zwarty i gotowy wtedy kiedy została wyznaczona data, albo nie ma Cię wcale. No, ale wrodzona przekora, upór i może trochę też bardzo duża pewność siebie mówią Ci - nie poddawaj się! Oni na pewno nie zauważyli od Ciebie maila, zadzwoń do nich. Odbierają, a ty już za kilka dni siedzisz w pociągu w drodze na wybłagane spotkanie. Zadbane ciało, idealne proporcje, piękna buźka i 176cm wzrostu dają Ci niemałą pewność siebie. Casting przebiega bardzo miło, ale okazuje się, że umowę podpiszecie dopiero wtedy, kiedy schudniesz. Czyli w czasie nieokreślonym, czyli może będzie kolejna wizyta w Warszawie, czyli dużo obiecanek, czyli po prostu Cię nie chcą. Dlaczego? A kto zachorował zamiast przyjechać na pierwsze spotkanie? Kochana, Twoje 58cm w talii, 88cm w biodrach i 1,76m wzrostu są niczym przy uporze dwóch koleżanek, które uznały ten wyskok za niesubordynację. No trudno, ale bez sensu jest komuś tłumaczyć po odmowie, że ten nie pasuje do wizerunku agencji. Bywa i tak.
Już wszyscy myśleli, że się poddałeś, dałeś za wygraną. No trudno - nie każdy może być modelem. Ale przypadkiem trafiłeś na stronę internetową agencji CUJ. Po kilku minutach przeglądania stwierdzasz, że ten ostatni raz zaryzykujesz i wyślesz swoje polaroidy. Może przybrany kilogram nie zaważy na ich decyzji. Nie minął tydzień jak byłeś w drodze do Warszawy. Znowu... Stolica. Nie martw się, przed Tobą jeszcze pół życia do zmarnowania w Wawce. Wchodzisz do biura i tak samo szybko wychodzisz. Jeszcze nie nadszedł Twój czas na to wyczekiwane spotkanie - rycząca czterdziestka właśnie trzepie rzęskami do chłopca może kilka lat starszego od Ciebie. Wyprosili Cię, daj im chwilę spokoju i prywatności. Tak naprawdę najchętniej wyszedłbyś i poszedł na kawę i ciastko, bo wygląd budynku nie zachęca do współpracy, a do tego zostałeś wyproszony z siedziby agencji przez jakiegoś kościotrupa w przyciasnym golfie i różowych okularach, na pierwszy rzut oka widać, że są to zerówki... Ale zostajesz, co nas nie zabije to nas wzmocni, choć ze względu na fakt przebywania blisko Pragi boisz się, że zabije może być zbyt dosłowne. Wreszcie wchodzisz. Właścicielka agencji wita Cię radosna, opowiada o pracy, mówi, że bardzo ładnie wyglądasz i wysyła z golfikiem na polaroidy. Później znów szczebiocze o tym jak super się będzie współpracować, prosi o schudnięcie i określa termin kolejnego spotkania. Zaznacza po raz kolejny jak unikalną masz twarz, maluje przed Tobą obraz nieskończonych podróży i licznych spotkań z najważniejszymi nazwiskami ze świata mody. Okej. Schudniesz. Nie masz nic do stracenia, a może się uda, chociaż nie wierzysz zbytnio w to, że kolejne spotkanie się naprawdę odbędzie. Po miesiącu dzwonią - Ty już dawno o nich nie pamiętasz. Trochę zdziwiony, zmieszany i na pewno nie w lepszej formie niż miesiąc temu, potwierdzasz przyjazd do agencji. Znów Warszawa, zdjęcia, rozmowa, opowieści o rychłym zarobieniu milionów (szkoda, że nie została określona waluta tego zarobku) i podpisanie umowy. Cała reszta leci już szybko - zdjęcia, testówki, spotkanie w agencji i kontrakt do Azji. Tu czar pryska. Ta kochana nowa Matka, która miała być Ci schronieniem i przyjaciółką okazuje się być demonem wcielonym! Do klubu nie, alkohol be, znajomi z innych agencji fu, przyjaciele płci przeciwnej źle, a Ty zostałeś okrzyknięty całym złem Azji. Szybciej byłoby wymienić czego tam nie zrobiłeś źle. Oddychałeś na przykład bardzo dobrze, ale chodzić już nie potrafiłeś przykładnie. Dziwne, bo jeszcze rok po skończeniu kontraktu piszą do Ciebie fotografowie i bookerzy stamtąd... Pytają się o plany na kolejny kontrakt, kiedy wrócisz i czy mogą już cię proponować do różnych prac i zgłaszać na castingi. Nie takiś zły jak Cię malują najwyraźniej... Po kontrakcie jedziesz do agencji pokazać się i porozmawiać w cztery oczy z tą niegdyś małą szczebioczącą modelową mamą. Macochą chyba. Ciesz się, że nie dostałeś kijem przez głowę. Za mało zarobiłeś, za dużo się bawiłeś, nie dobrze pracowałeś i gruba świnia się z Ciebie zrobiła. Niech mi to będzie ostatni raz. Za karę wysłała Cię na koniec świata, gdzie codziennie będziesz się modlić o skrócenie kontraktu, bo umrzesz z nudów przy misce owsianki. Wracasz po mordędze, jedziesz do Warszawy myśląc, że w końcu Cię pochwali! Nie. Nie. Nie. Chociaż przez bookerkę z końca świata skończyłeś chudszy o 10kg i tym razem wyglądasz idealnie to ponownie wszystko okazuje się być nie tak. Znów słyszysz przytyki na temat swojej wagi i już Cię to nie obchodzi... dlatego odchodzisz.
Miałeś plan. Nigdy więcej nie wrócę do modelingu, bo to jedno wielkie bagno. Nie udało się. Jak tylko agencje zobaczyły, że odszedłeś z CUJ inne Matki rzuciły się na Ciebie jak ludzie na przecenę butów w Biedronce. Po rozmowie z POI, którego szef strasznie chciał mieć Ciebie u siebie, bo odszedłeś z CUJ'a a nie XYZ. Walczą o modeli już od kilkunastu dobrych lat, bo właścicielka CUJ'a ma wściekliznę i kradnie modeli innym agencjom, a wyluzowany szef POI'u uważa, że najlepszą obroną przed głupotą jest atak. Tak też ściąga do siebie wszystkich byłych modeli danej agencji, żeby pokazać swoją wyższość. Bardzo często współpraca z nim kończy się szybciej niż się zaczyna. Co daje jego agencja? Jedynie prestiż, a kontraktów i uśmiechu na buzi dalej brak. Idziesz dalej, modeling albo Cię zje albo wypluje. Ciebie wciągnął w całości, więc i agencji QWE odpowiadasz i jedziesz na spotkanie do nich. Wchodzisz do biura i okazuje się, że chyba źle trafiłeś, bo tam jest jakaś domówka. Mylisz się. Trafiłeś bardzo dobrze, a ta tleniona stara blondyna o ruchach kocich po wypadku samochodowym to Twoja przyszła bookerka. To jej masz zamiar powierzyć dalsze swoje losy w modelingu. Przecież każdy ma prawo szaleć. I lecisz, znów do Azji, wysłano Cię do Szanghaju. Super imprezy, cudowni ludzie, genialne wspomnienia, piękne zabytki. A praca? Co z pracą, przecież poleciałeś tam pracować. Och, zapomniała sprawdzić dobrze agencje. To znaczy na forum napisali, że luz, więc stwierdziła, że bez spiny możesz tam jechać, a jak będzie źle to uciekniesz i tyle. Uciekniesz to od niej z agencji. Byle szybciej niż z Szanghaju, gdzie byłeś jedynym modelem w agencji o której nikt inny prócz Ciebie nigdy nie słyszał i już prawdopodobnie nie usłyszy.
Teraz stop. Koniec z renomowanymi agencjami Warszawskimi. Postanawiasz pójść do czegoś w swoim województwie. Po kilku dniach namysłów i poszukiwań igły w stogu siana wybierasz agencję, która powstała kilka miesięcy temu. Jest blisko, więc bierzesz ze sobą obstawę i po wcześniejszym umówieniu się na spotkanie jedziesz całe trzydzieści minut do biura agencji. Tylko trafiłeś pod blok na osiedle. Tą samą drogą ostatnio szedłeś ze znajomymi wracając z klubu. Nie może być tak źle. Nie ważna przecież lokalizacja i umiejscowienie agencji, a to jaka jest bookerka, właścicielka, co jest w środku. Miałeś dosyć już tych pseudo dobrych, polecanych, wielkich komercyjnych budynków, bo te do których trafiłeś były jak stare g-no, niby nie śmierdzi, ale jak w nie wdepniesz to czyścić buta musisz przez miesiąc... Wchodzisz dlatego do małego mieszkanka z wyjściem do ogródka, grzybem na suficie i bardzo niegustowną zieloną, starą, zdezelowaną sofą przy wejściu. W progu wita Cię uśmiechnięta właścicielka, twierdząca, że kiedyś była modelką. Ciekawe kiedy, bo teraz może być jedynie modelką XXXL. Okej. Właśnie tak miało być, przecież sam chciałeś wejść do nic nieznaczącej agencji, z której w razie czego łatwo jest odejść. Małe nie znaczy złe, a nowe agencje są najprzyjaźniejsze i szanują zdanie modela. Co z tego, że na stronie nie widać jakichkolwiek modelek czy modeli? Jako pierwszy z nie byle jakim doświadczeniem może będziesz miał jakieś ulgi, czy przywileje, no i pracę, więcej pracy. Pierwszy tydzień był na prawdę spokojny. Bez ciśnienia, czepiania się, durnych pomysłów. Ruda właścicielka obiecała wyjazdy do Europy ( w końcu! ), koniec z nieopłacalnymi dla Ciebie kontraktami. Milionów nie zarobisz, ale wreszcie mieli płacić Tobie za wykonaną pracę. Nareszcie! Już jedną nogą stałeś w Londynie, a druga leciała prosto do Berlina. Utopia zaczęła się walić w momencie propozycji castingu do reklamy pieluch dla dorosłych. Ale sprawę przemilczałeś, może ona nie wie, że wystąpienie w czymś takim to jest jedno wielkie nieporozumienie... Nie pojechałeś na casting i nie miałeś zamiaru kontynuować dysputy na temat tego komicznego nieporozumienia. Dobrze, pewnie wysyła na to każdego, byle znaleźć się w jakiejkolwiek pracy w Polsce, a reszta pójdzie z górki. Głupia gąska nie wie, że po czymś takim jest się skończonym... Wakacje zbliżały się wielkimi krokami, a Ty ze swoim doświadczeniem i po czterech kontraktach w Azji wiesz, że wysłać Cię na jakikolwiek kontrakt to prościzna (w porównaniu do wysłania new face co graniczy z cudem...). Czekałeś na spełnienie wielu pięknych obietnic. Spełzło na niczym. Ale przecież Ty sam możesz znaleźć sobie kontrakt. grzecznie wysuwasz taką propozycję za co dostajesz kijem po głowie, metaforycznie oczywiście. Idioto jak mogłeś nawet pomyśleć, aby polecieć gdziekolwiek. Masz siedzieć w Polsce i czekać na propozycję reklamowania pieluchomajtek , czy innych tamponów i wkładek. Grzecznie wychodzisz z zagrzybionego biura prosto na casting do zboczeńca, który szarpie cię za kolczyk w nosie i pyta się czy może tam włożyć inny, taki do uszu, z dużym bursztynem. No i jak mogłeś się na ten genialny pomysł nie zgodzić głupcze? Zaprzepaściłeś swoją karierę. Nie weźmiesz udziału w tym cudownym przedsięwzięciu jakim są targi samochodowe na plaży. O nie. Co dalej z Twoim marnym modelingowym życiem? Nic. Na pewno nie cokolwiek związanego z tą pseudo agencją. Później okazało się jak tak na prawdę Cię traktuje - brak castingów, propozycje do śmieciowych robótek i byle jakich targów, wyrzucenie ze znajomych na facebooku i nie dodanie do agencyjnej grupy. Dosyć tego - kumulacja wszystkiego w trzy dni spowodowała wybuch bomby. W dniu dzisiejszym odchodzisz z agencji krzak, która nie zasługuje nawet na jakąkolwiek przybraną nazwę.
Czego się nauczyłeś? Lepiej obrywać od osób, z którymi na prawdę pracujesz, niż zostać wykorzystanym przez osobę nie mającą bladego pojęcia o tym co robi i na czym polega modeling. Małe agencje nie są złe, jeśli liczą się z Twoim zdaniem. Nie warto podporządkowywać całego życia dla chwili. Nie powinno się także wybierać osoby, z którą chcesz współpracować pochopnie, rozsyłać zgłoszeń wszędzie, gdzie popadnie. Zastanów się w jakiej atmosferze, z kim i na jakich warunkach chcesz pracować. Jeżeli planujesz całe swoje życie poświęcić dla chwili zabawy w modelingu - idź do dużej agencji z wieloletnią renomą, która jest w stanie znaleźć Ci liczne kontrakty, ale nie licz na zrozumienie i wyrozumiałość, jeśli będziesz chciał zrobić sobie przerwę od modelingu na kilka miesięcy. Traktując to jako dodatkowe zajęcie warto poszukać tzw. boutiqe agency, która zajmuje się tym dorywczo i modele, modelki nie są jedynym źródłem dochodu właściciela agencji.
Teraz najważniejsze, ze względu na to, że już większość z was powinna mieć wszystko na UCAS'ie poskładane, lub zaczynacie składanie papierów (jeśli dopiero o tym myślicie, to lepiej róbcie wszystko szybko, bo czas najwyższy!) to musicie wiedzieć jedno - nie jest wam potrzebny żaden program, aby dostać się na te studia. Nie korzystałam z pomocy jakichkolwiek instytucji reklamujących się na rynku polskim jako jedyna słuszna pomoc w dostaniu się na studia w UK. Nie brałam udziału w konkursach na indeks itp. To co zrobiłam to było jedynie popracowanie nam moim Personal Statement i wykonaniu wszystkich procedur UCAS'owych na czas. Post o pisaniu Personal Statement i radach dotyczących składania papierów przez UCAS też będzie już niedługo! Nie jest wam do tego potrzebna żadna magiczna instytucja, uwierzcie mi! Szczególnie, że niektóre biorą podobno za taką pomoc pieniądze.
I tak przechodzimy do czesnego za naukę. Nie bójcie się tych dziewięciu tysięcy funtów. Wiem, ze brzmią okropnie, ale nie ma się czego obawiać. Nie znam osoby, która ubiegałaby się o kredyt studencki i go nie dostała! A kredyt ten spłaca się dopiero gdy osiągnie się dany pułap zarobków, więc nie ma się czego obawiać.
