O Tomaszu Judymie słów kilka.

Tomasz Judym jest głównym bohaterem książki Stefana Żeromskiego pt. „Ludzie Bezdomni”.  Chirurg, absolwent warszawskiego uniwersytetu oraz paryskiej uczelni, syn ubogiego szewca, a co najważniejsze młody idealista próbujący zmienić świat. Z całą pewnością można go porównać do mitologicznych postaci takich jak Prometeusz, Ikar , czy Syzyf.

Młody człowiek o wielkiej wrażliwości chce zmienić otaczającą go rzeczywistość. Wybrał drogę samotnika odrzucając miłość Joanny Podborskiej, czuje potrzebę pomocy najbiedniejszym, uważa, że nie można pogodzić życia prywatnego z tak ważnym celem życiowym jak pomoc najuboższym. Wierny swojemu przekonaniu o słuszności idei walki z krzywdą społeczną nie jest do końca szczęśliwy. Marzą mu się salony, ale ma poczucie niższości, wie, że nie należy do elity społecznej, a biedota, z której się wywodzi, budzi u niego odrazę. Swą samotną walkę o polepszenie życia najbiedniejszych traktuje czasem jako obowiązek, sam nazywa go „przeklętym długiem”, mimo tego widać w tej postaci wrażliwość na krzywdę innych, współczucie którym darzy ciężko pracujących i ubogich. Gdy wrócił z Paryża do Warszawy próbował realizować hasło oświaty dla ludzi, pragnie leczyć, ale także zapobiegać chorobom oraz podnieść poziom higieny w biednych dzielnicach. Marzy o reformach, zmianach, do których stara się przekonać innych warszawskich lekarzy. Przedstawia im swój plan naprawy społeczeństwa, który zakłada pomoc potrzebującym – co zostaje nazwane rewolucyjnymi ideami, które są zbyt śmiałe. Jak Syzyf – włożył wiele pracy w coś, co z góry było skazane na klęskę. Świat nie był gotowy na przyjęcie jego pomysłu, który z odrobiną pomocy miał okazję zostać zrealizowanym.  Młody chirurg wyrzekł się prawdziwej miłości, domu, perspektywy założenia rodziny i szczęśliwego życia, na rzecz walki o poprawę bytu tych, z których się wywodził. Ikar porzucił świat, w którym się wychował dla mrzonki o innym życiu, o którym opowiadał mu jego ojciec, a Tomasz zrezygnował ze stabilnego życia dla walki przynoszącej co dzień nowe trudy. Postawę Tomasza Judyma można nazwać prometejską – poświecił swoje życie osobiste dla prowadzenia walki ze światem o dobro osób trzecich, klasy najniższej, którą nikt się nie przejmował. Poniósł klęskę, nie udało mu się przekonać warszawskich lekarzy do słuszności swej idei. Prócz podobieństwa do bohaterów mitologicznych, widoczny jest też akcent postaci romantycznej. Zbuntowany przeciwko złu, niesprawiedliwości, niezrozumiany, odrzucony, samotny w swojej walce.

Pragnienie Tomasza Judyma, aby zmienić otaczającą go rzeczywistość okazuje się być Syzyfową pracą. Niczym Prometeusz chce pomóc tym, z którymi czuje się szczególnie związany, tak jak Ikar – młody chirurg idealista dokonał wyboru między domem, a marzeniami. Jest wielu ludzi, którzy pragną zmienić świat na lepsze, jednak pojedyncza jednostka nie jest w stanie niczego zrobić bez niczyjej pomocy. Tomasz Judym był jednym z tych, których podziwiamy, ale jesteśmy zbyt wielkimi tchórzami  by dołączyć do ich walki o poprawę bytu innych. Wolimy być anonimowymi pionkami – jest to łatwiejsze od brania udziału w wojnie o lepsze jutro, świat wydający się być utopijnym. Bohater, pozytywista, medyk, samotnik, wrażliwy chłopak, buntownik, romantyk – Tomasz Judym – główna postać lektury szkolnej „Ludzie Bezdomni”.