10 things I've learned at uni

Hold on, hold on - before you'll close this post, I just want to let you know that this has nothing to do with my uni knowledge or the so-called "real knowledge", but it's all about the life knowledge.

1. People won't even think to judge you.

Going to Uni was pretty stressing. As an international student, I was scared that making new friends will be hard as f...., and others will judge the shit out of me. You know what? I can honestly admit that I met amazing people, who are not judgy at all and I feel that those friendships will bear the test of time. Maybe it's just because I'm studying at art uni, but we are so different and still everyone is amazing,, we just get along well. I can't imagine uni without my flatmates, which make the uni experience even better. 

2. I start to know that time management is the key to being successful. 

I'm not the best example when it comes to time management, yet... But I realized how many things you can do in an hour! Everything is possible if you start to plan and you actually do things as planned. It makes life so much easier and you'll have plenty of time left to just hang out with your friends. Apart from that, your grades will be better as well as you can spend more time polishing your piece rather than writing it the night before submitting. 

3. Male-female friendships are the best. 

And they do actually exist. When I would have to list my friends in the uni I would immediately think about two girls and five guys. Actually, I spend more time chilling with my "male besties" rather that girl-friends. If I had to pick, I'd probably not even think twice :)

4. Sleepovers are fun either if you're ten or twenty.

And by that, I mean that age doesn't matter at all! If you want to do something, just do it! If you like someone, don't think about their age! That's just a number, which shouldn't define you.

5. Spending time alone is cool.

Seriously, I started to appreciate the time which I can spend just with myself. It's nice to have an hour or two just for yourself. It doesn't really matter what you want to do with that time. Parts of the whole day you should spend just doing whatever you like. Do you want to take a nap? Do it! Maybe there's a book you wanted to read or a movie you'd like to watch? Play a game, study, make a fancy dinner for yourself. Do whatever you want, spend that time thinking just about yourself and don't feel bad about it!

6. You can say NO to things.

You don't have to do same things as others. It doesn't work like that, you have plenty of options so don't be afraid to say "no" to things. If you don't want to do something there's no point in trying to make yourself do it. Just slowly try to learn to say no. You know best what is good for you. 

7. Working full time is actually pretty fun

You meet new people, you learn new things and you earn money - sounds great and it is great. By the way by working full time as a student I mean working maximum three days per week to have time to take care of your coursework!

8. No one cares about your accent

That doesn't mean that people won't notice it or ask where you are from, but trust me - no one gives a shit about your accent if you can easily communicate with them. 

9. Talk with as many people as you can!

Not only will your English improve faster, but you'll make lots of friends! Just go out and talk with people! There's nothing better than that, and if you'll be living in halls - that's the right time to do it! 

10. Although you may feel so - you are never alone.

I know that it's hard at first, but after a month or maybe even a week you'll get used to living abroad or in another city. You'll meet people who'll become your second family and you have to know that no matter what they'll be there for you. Of course, you'll have fights! You'll quarrel about the smallest things in the whole world, but that's how it works! Not everyone has to agree with everything you say so just... chill, take a deep breath and remember that everything is going to be fine (if not MARVELOUS). 

University can sometimes seem hard, but what in life doesn't? If something is easy - it's not worth it! 

What I hate about working in a coffe shop

Just to start off, I love my job. There is absolutely nothing better for a coffee freak than working in a coffee shop. Although it takes some time to get used to a new working environment it is a pleasant place to work at. But then it also has a tone of disadvantages. Most of which are... customers. Yes - hello all of you coming to a coffee shop.This is rather something that you should probably read. The time has come to moan about things that I hate about my job.

What I hate about working in a coffee shop?

1. Way too impatient people. 
Hello dear, you alright? Great because you are having your lunch break and I'm here to make your waffle, take away toastie and skinny weak latte with creamy milk, but I'm here also to take other people orders and prepare everything. So please don't shout when I'm doing my best. Behind the counter, there's just me and my boss making coffee, in addition, if you order a fresh waffle don't think that I can somehow make it in five minutes. Sit the fuck down and wait, because if you start to shout at me it won't help you at all. Be sure that your order will be completed as fast as possible, but I'm not a wizard so don't think I can magically make a toastie in 4 seconds. You won't die if you wait a little bit.

2. "It's not a coffee I ordered"
Well, it is. I'm sorry to say, but you probably have never seen a difference between flat white and americano with milk, so please just next time... ask. Don't bitch about it later. I work there for a reason and I know that not everyone has to know everything about types of coffees.

3. "Could I get a big americano with hot, creamy, skimmed milk and shot of vanilla syrup?" 
You've just basically asked me for a flat white or even flavored cappuccino, but in such a way that you will pay less than you should, getting exactly what the guy before you got. And if my boss is not around I will probably make for you that fucking cappu, but if he was there he would make you pay more because that's just how it is and don't try to be a sneaky bastard.

4. Mess that customers leave
I've been trying to figure out what is that hard about picking a piece of paper that you've dropped seconds ago and I still didn't get to any conclusions. This is one of the biggest mysteries of all the times.

5. Kids, or maybe just their parents. 
You are at a coffee shop and not on a playground. Please take care of your kid, because first of all it's really annoying and second of all - it's pretty dangerous for a kid to run around when I'm serving a hot coffee and other beverages. I mean... I can make another coffee, it will take me 4 minutes. But for you to have another baby? It can take up from 9 months. (Oh that was dark...)

6. Inside vapers 
If you want to vape, please leave. It's also a cigarette and although sometimes smoke does smell pretty nice, I just don't want to look at you sitting in a corner sipping your espresso, creating that huge cloud of smoke over there. Do you want to know why? Because it's me who gets complaints from other clients, not you!

7. People asking for extras. 
This is a coffee shop, not a lottery or charity. As much as I would love to put a third free strawberry on your waffle, I can't. But you know what works better? Just be nice and smile, then you can be sure that you'll get the most delicious waffle, toastie, and coffee in the whole world.

8. The toilet paper thieves. 
You can be sure that I know about this coffee shop everything. From the names of our clients that come there every single day, through the number of sugar bags on each table straight to the amount of toilet paper rolls. And it's just impossible, that "There's no paper in the loo". I've been there a few minutes ago and there were four toilet rolls. What has happened in the space of four minutes? Please tell me, because it seems fucking odd.


Summing up - as a waitress, kitchen porter, and almost a cook - I can tell you the most important thing in the whole world: every time coming to a coffee shop/restaurant/food truck etc. just be nice. Smile, ask if the person behind the counter is alright, give a small tip, don't leave a huge mess after yourself. Those are just small things, but a single smile from a customer can really brighten our shitty day. Don't shout at us, remember that although you are paying, we are the one's in charge when it comes to your food/drink/product. We can do awful, awful things to it. So please, be nice to people, not only in restaurants.

Top covers of 2016

2016 is officaially over and now we are delighted to see what 2017 holds for us! But seriously the expectations after 2016 can't be high so I'd be over the moon if nothing super fuc...bad happens. Now we can again summ up the 2016. Today I want to show you the best magazine covers of 2016! Just to cheer all of you up after this year.

Lily Rose Depp, Love

Angelina Jolie, Glamour, Russia

Amber Valletta, Porter Magazine

Daniela Braga, Harpers Bazzar, Brazil

Karlie Kloss, Elle

Shailene Woodley, InStyle

Priyanka Chopra, Instyle

Gigi Hadid, Vogue Magazine, Paris

Selena Gomez, Marie Claire

Emma Roberts, Allure

Emily Ratajkowski, Vogue Magazine, Germany 

Know how - Personal Statement

         
                       Myśląc o studiach w Anglii musicie myśleć także o swoim Personal Statement. Co to jest? Takie krótkie wypracowanie, esej, po którego przeczytaniu uczelnia zobaczy dlaczego to Tobie powinna dać szansę studiowania na danym kierunku, a nie koleżance z ławki obok. Brzmi dosyć prosto, prawda? Ale niech nie zamydli wam oczu przypuszczalna prostota tego zadania! Ja nad swoim Personal Statement pracowałam trzy miesiące. Może troszkę dłużej... Nie to jest jednak ważne - każdy pracuje tak długo jak uważa to za stosowne, ale nie jest dobrym pomysłem pisanie tego eseju dzień przed wstawieniem go na UCAS. Zakładam, że myśląc o studiach w Anglii czym jest UCAS wiecie, choć mam w planach zrobienie także postu dla całkowitych laików, bądź osób, które są w pierwszej czy drugiej klasie liceum i dopiero zaczynają się zastanawiać nad kierunkiem studiów, więc zaczynają też szukać uczelni, która sprostałaby wymaganiom (i tu pojawia się ta cicha chęć zwiania jak najdalej i zaczęcia życia na swoją rękę, podróży i poznania samego siebie, ale  także studiowania - witam w klubie i zapraszam do zadowolonych studentów w UK). W planowanym poście opiszę po kolei kroki, wypiszę co trzeba zrobić, w jakich terminach i jak zadecydować o wyborze uczelni, poruszę także temat mrożżżżący krew w żyłach, mianowicie - kredyt na tuition fee. W tym poście jednak będę pisać jedynie o Personal Statement - co w nim powinno być i jakie są moje rady jeżeli chodzi o pisanie tego cudeńka, więc jeśli nazwa UCAS, Personal Statement etc.są Ci obce - czas jaki poświęcisz na czytanie moich wypocin nie będzie zmarnowany, ale będzie o wiele dłuższy, ponieważ teraz powinieneś zrobić TO oraz TO. Super.
                 Pisząc Personal Statement pamiętajcie o tym, że nie możecie napisać ich kilka! Jest to bardzo ważną rzeczą, szczególnie, gdy składacie papiery na dosyć odmienne kierunki - na przykład na Uniwersytet Artystyczny na fotografię i marketing. Nie podam bardziej drastycznych przykładów, bo nigdy nie poznałam osoby, która składała papiery na prawo i fine arts... Wybierając przedmioty choć w najmniejszym stopniu mające cokolwiek wspólnego trzeba wykazać w Personal Statement swoją pasję i zaangażowanie w oba pola, bądź więcej niż dwa...

                 Osoby czytające wasze eseje nie chcą znów zobaczyć, że od małego chcieliście być fotografem - srsly? stop this bullshit. Każdy wie, że nie ma na świecie osoby, która przed wybraniem normalnego zawodu nie chciała być strażakiem, księżniczką, policjantem czy czarodziejką. W zamian mało wiarygodnych gó....łupot napisz dlaczego chcesz studiować akurat ten kierunek, skąd wzięła się Twoja pasja. Czy wcześniej robiłeś coś w danym kierunku? Może masz już jakieś osiągnięcia? Dlaczego uważasz, że dasz radę na tym, a nie innym kierunku studiów? Co Tobą kieruje przy wyborze? Dlaczego studia za granicą? Co sprawia, że myślisz, ze dasz radę? Odpowiedz sobie na wszystkie pytania, które może zadać Tobie babcia dowiadując się o tym wyborze i napisz o tym esej.
                  Struktura, struktura, struktura. Nie da się napisać czegoś dobrego w jedną noc. Uwierz mi, nawet nie zauważysz ilości popełnionych błędów i źle użytych struktur, więc poświęć na pracę nad tym esejem więcej niż godzinkę. Pamiętaj także, że powinieneś napisać co robiłeś poza szkołą w kierunku spełniania się w danej dziedzinie. Wybierając kierunki artystyczne napisanie Personal Statement wydaje mi się być prostym zadaniem, ale nie zniechęcajcie się tak łatwo, bo nie wiecie co macie w nim zawrzeć.
Zaplanujcie sobie wszystko krok po kroku, wypiszcie słowa klucze i osiągnięcia, nie muszą one być ogromnymi, starczy jakakolwiek działalność w szkole i poza nią. Nie przejmujcie się jeśli od razu nie wyjdzie wam napisanie eseju tak jak to planowaliście. Poświęćcie na to dużo czasu i sił, a po kilku poprawkach będziecie z niego dumni.

A teraz ogłoszenie! 

Jeśli piszesz Personal Statement i nie jesteś pewny czy wychodzi Ci wszystko tak jak powinno - zadaj mi pytanie w komentarzu,
bądź jeśli chcesz, abym przeczytała i poprawiła Twój statement, zasugerowała kilka zmian - napisz do mnie wiadomość.

2016

<a href="https://www.bloglovin.com/blog/18414311/?claim=wc5v6s6ahhd">Follow my blog with Bloglovin</a>
 
        2016 już jest za nami! Nareszcie, w końcu, wreszcie. W ostatnie dni zabrał nam Carrie Fisher, a na samym początku odebrał światu David'a Bowie (w między czasie także musieliśmy pożegnać między innymi Alana Rickmana, Prince'a, Muhammad'a Ali'ego, Leonard'a Cohen'a i tak dalej). Nie możemy zapominać o Harambe, Syrii i oczywiście pomarańczce, która jeszcze nie zbudowała muru, wspominałam już o Brexicie? Wydarzyło się dużo, dużo rzeczy niepotrzebnych i teraz siedząc przed komputerem z moim psiakiem na kolanach uświadomiłam sobie jak małe nadzieje żywię w stosunku do roku 2017. Na prawdę, co jeszcze może się stać? O ile nie wybuchnie wojna, albo nie przyleci do nas UFO (to mogłoby być fajne) to będzie to i tak rok lepszy dla naszej piłki zwanej ziemią niż 2016-ty. Podsumowując - jeżeli przeżyliśmy 2016 to przeżyjemy już wszystko - czuję się jak karaluch!

          Ale nie taki zły ten rok był na jaki wygląda! Przynajmniej mnie potraktował z lekką łaskawością! Zacznijmy od stycznia - kiedy to miałam zaszczyt wziąć udział w najcudowniejszej studniówce mojego życia (ale przesada, byłam tylko na jednej, więc tak naprawdę nie wiem czy gdzieś nie było lepszej, każdy lubi to co ma), którą będę wspominała bardzo długo z uśmiechem na ustach. Przepraszam za kradzież korony - to tak na wstępie - i chciałam jeszcze napomknąć, że do dziś śmieję się z tego jak jedna z moich znajomych wyszła na środek parkietu i nie widząc naszego wychowawcy głośno wszystkim zebranym oświadczyła "ale dziś się najebałam" - śmieszy mnie w tym wszystkim najbardziej fakt, że muzyka akurat była ściszona. Dalej mam szeroki uśmiech na twarzy przypominając sobie jak spadła mi podwiązka z nogi i nie byłam w stanie wyplątać się z tej śmiercionośnej pułapki i jak w palarni przemycaliśmy alkohol na salę. Nasza studniówka była dokładnie taką jaką widzi się na filmach - ostatnim, niezręcznym spotkaniem najstarszych klas liceum na wspólnej imprezie, po której wstyd było spojrzeć w oczy nauczycielom widzącym co wyprawiamy.

           Kolejnym sukcesem minionego roku było to, że przeszłam do etapu centralnego olimpiady wiedzy o mediach, na który nie pojechałam z czystego lenistwa, a prócz tego wiedziałam, że nie wiążę swojej przyszłości ze studiami w Polsce, więc udział w dalszych etapach był dla mnie po prostu... bezcelowy i zbyt kosztowny. Znowu brałam udział w olimpiadzie historycznej i znowu na etapie ustnym pokłóciłam się z wykładowcami (ps. jeśli ktoś z was czytających bierze udział w tym roku w olimpiadzie historycznej i przejdzie do etapu ustnego w Gdańsku - pamiętajcie, że wykładowcy, którzy zadają pytania na specjalizacji XIX wieku uwielbiają z listy lektur książkę o wozie Drzymały, nie jest ona długa i nudna, bardzo miło i łatwo się ją czyta a do tego jest w niej wiele ciekawych faktów, do tego ma stu procentową pewność, że wykładowcy jej dokładnie nie czytali, bo o to zawsze wywiązywała się kłótnia podczas moich odpowiedzi, więc moi  drodzy XIX-wieczni, czytajcie Drzymałę, bo o niego zawsze się czep...ytają).

           Byłam też na wywiadzie do uczelni UAL na oddziale LCC, po którym dostałam się na kierunek journalism, ale zrezygnowałam ze względu na wysokie ceny akademików i teraz jestem szczęśliwym studenciakiem na UCA, które w rankingach bije UAL na głowę (przepraszam, miałam moment przechwalania się). A dostanie się na LCC zagwarantowało mi zezwolenie ze strony mojej mamy na wykonanie sobie septum w wakacje - ile ja o ten kolczyk walczyłam! Do tego zrobiłyśmy sobie wspólnie pierwsze tatuaże na przedramieniach co zapoczątkowało moje uzależnienie od tej formy sztuki.


 Zdałam maturę z  bardzo dobrymi wynikami, choć na egzaminie ustnym z polskiego trafiłam na temat znienawidzony i przez całą moją edukację szkolną nietknięty ani razu - krajobraz wiejski w literaturze XIX wieku. Z bolącym sercem muszę przyznać, że przed końcem roku szkolnego obiecywałam mojej ulubionej pani od polskiego, że przeczytam przed maturą "Chłopów", czego oczywiście nie zrobiłam, bo siedziałam z nosem w historii i bardzo tego żałowałam po przeczytaniu wylosowanego tematu. A, zapomniałabym o tym, że przed maturą zdawałam też egzamin językowy IELTS Academic, a z wyniku także jestem bardzo dumna - ale ze zdjęcia na papierze już nie... Wyglądam jak przestępca.

           Wakacje minęły mi w pierwszej prawdziwej, ale nielegalnej pracy (byłam bez umowy i ze śmieszną stawką, no ale cóż bywa i tak). Byłam kelnerką, która gdy słyszała po raz siódmy danego dnia piosenkę "Pastepomat" śpiewając w głowie "proszę dowiedz się czemu jest mi tutaj aż tak źle" bardzo utożsamiała się z bohaterem tekstu. Były momenty, w których byłam gotowa popełnić samobójstwo łyżeczką. Ludzie przychodzący do tego nadmorskiego przybytku wątpliwych rozkoszy jedzeniowych zachowywali się okropnie, a za odpysknięcie do gościa zabierano nam napiwki, więc musiałam nauczyć się z uśmiechem na twarzy słuchać jak to naleśniki były niedobre, herbata stanęła kołkiem w gardle, a stek był niedogotowany, więc pani nie zapłaci i sama mam wpier..jeść takie ch...niedobre  gów...jedzenie, po czym talerz leciał w moją stronę (umiem po tym aportować niczym pies) a pani nie zapłaci i wychodzi oburzona. Może to jedzenie faktycznie było aż tak złe, a może to panie miały gorszy dzień. Nie wiem, ale czy mnie to obchodzi? Nie.

                 Potem nastąpił długo wyczekiwany wyjazd na kolejną wojaż - studia w Anglii.Szybko się zaaklimatyzowałam, choć na początku miałam po dziurki w nosie chlejącego towarzystwa w akademiku.  Teraz nie wyobrażam sobie kolejnego roku, kiedy to będziemy musieli wyprowadzić się z akademika na stancje studenckie i zostaniemy wszyscy rozdzieleni. Zakochałam się w studiach i atmosferze na uczelni i choć tęskno mi do kontraktów to... mam jeszcze czas, a kto wie, gdzie zaniosą mnie nogi po skończeniu studiów?

                Rok 2016 był bezlitosny i bardzo dużo nam zabrał, bądź dał czego nie chcieliśmy, ale mimo wszystko... nie był najgorszym rokiem. Patrząc na wszystko czego dokonałam mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jestem z siebie dumna i choć musiałam podjąć wiele trudnych decyzji to nie żałuję. Mam nadzieję, że rok 2017 będzie jeszcze lepszym i pełnym dobrych wrażeń.
               Szczęśliwego Nowego Roku!